امروز عزیز دل من نوه جان میاد خونه ما.
تو اخبار سایت رکنا از گم شدن کودک ۹ ساله مبتلا به اوتیسم نوشته بود.مادرش چه کشیده تا پیدا شده.گلایه داشت از کلانتری بهارستان که به دیگر کلانتری هم گزارش نداده است.بخونید .تیتر خبر گم شدن مرموز پسر اوتیسمی
به نوه چهار ساله ام دعا کنید
عزیز دل مادر ،بعد از بیماری هفته پیش بی اشتهایی شدید داره و نگرانش هستم.مهربانهای بازدیدکننده از وبلاگم ، با نفس پاک تان به نوه نازنینم دعای خیر کنید.نوبت از دکتر فوق تخصص کلیه گرفته ام براش ، ولی پدر و مادرش تعلل می کنند.دستم به جایی بند نیست.دعا کنید خدا همت بدهد به پدر و مادرش.او عزیز دل من است.کارم گریه شده است.
خدایا بیماری هر عزیز دل را شفا عنایت فرما.
پی نوشت: ممنون از دعای دوستان عزیزم
یواش یواش صدای پاش از توی کوچه ها میاد
به ماه رمضان نزدیک شده ایم.این روزها هر کی را می بینم روزه دار است.یا به استقبال رفته اند یا قضای روز های سال قبل را گرفته اند.پسرم به باباش میگه روزه نگیری ها .تحت درمان دارو ها هستی تجمع دارو تو بدنت اتفاق می افتد.باید فراوان آب بنوشی .از غذا ها کمتر بخور ولی آب و میوه را بخور.یادم میاد گه پانزده شعبان سال 62 مصادف شده بودبا خرداد ماه تولد 27 سالگی همسر و پانزده روز از زندگی مشترک مون گذشته بود که می بایست سحری و افطاری برای همسر مقید به روزه گرفتن درست می کردم و هنوز آشپزی مورد علاقه او را نمی دانستم.چه سال سختی بود .همان سال به همسر گفتم اگر منتظر هستی من بلد باشم سحری درست کنم امید به من نداشته باش.حالا افطار ها مهمان خانه فامیل می شدیم ولی پر رو نبودم یه سحری هم ببرم.مامان و مادر همسر و خواهر با اصرار وعده غذای سحر را هم همراه مون می کردند.خلاصه شده بودیم مصداق ضرب المثل(همسایه ها یاری کنید تا من شوهر داری کنم
).
همه رفتن تلگرام
آیا تلگرام رقیب وبلاگ نویسی است؟
یک سال گذشت
♥️یک سال پیش در چنین روز از ماه های شمسی و پانزده شعبان از ماه های قمری، پسرم جشن ازدواج داشت.
برف می بارید و خیلی ها به دلیل سرما ی هوا به جشن تشریف نیاوردند.متاسف شدم خیلی.
جشن در تالاری خارج از شهر تهران بود و عموها و برادر داماد به هنگام بازگشت به اصفهان در بوران و برف گیر کردند و من شرمنده شان شدم.
یکی از عموها و دایی بزرگ داماد بیمار بودند و در جشن شرکت نداشتند.
هنوز به تعداد انگشتان دست نرسیده ،سفر عروس و داماد به اصفهان.ولی امروز گفته اند تشریف فرما میشن.
زن عموی داماد(جاری مهربان من)میاد خونه مون دم راهی بچینه و جشن سالگرد بگیریم براشون.