وزیدن باد در بیست و دومین روز مرداد

وزیدن بادی چنین خنک، در شبی گرم آرزویم بود.شکر خدا

خُنُک جامه خویش...

لباسش شرابه شرایه به تنش زار  می زد،د یدم یه پیراهن دست دوم را با چوب لباس آورد داد بهش،گفت لازمش ندارم،شاید به دردت بخوره،دستش را پس زد و پاسخش داد:«خُنُک جامه   خویش،پیراستن،به از جامه عاریت خواستن».

آرزویی که محقق  شده بود.

ناهار ظهر روز جمعه

از روز قبل در مجتمع خبر دادند:« ناهار ظهر روزجمعه مهمان خانواده آقای تاکی هستیم».

آقای تاکی به رحمت خدا رفته بودند و خانواده دوست داشتند تا محرم تمام نشده ,یه مهمانی ناهار برای شادی روح شان....

از هر خانواده پرسیدند :«چند نفر ناهار میخورید؟».همه تعداد نفرات را گفتند.ثبت شد.آشپز آمد و ...

اینجور مواقع بعضی ها...

خانواده روبرویی ما گفتند :«ما باغ ...مهمان ...هستیم».

خانواده ...فرمودند :«ما مهمان داریم و خودمان ناهار طبخ می کنیم».

آقای تاکی, دارای باغ و ملک و کارخانه بوده و وقتی فوت شده ...

چه قشنگه:
آدمای زندگیتونو جوری انتخاب کنید که برای  موندنشون نیازی نباشه دست به قد و قواره‌تون بزنید و تبدیل به آدمی بشید که هیچوقت نبودید.

هفت تا تکنیک برای بهبود ارتباط با فرد مقابل

ارتباط درمانی ،ارتباطی است که بین اعضای تیم درمانی و بیمار برقرار می‌شود و در نهایت نیز هدف آن بهبود وضعیت فیزیکی و روانی بیمار است.

 ارتباط درمانی نکات بسیار زیادی را شامل می‌گردد و تکنیک های ارتباط درمانی موارد زیادی را دربر میگیرد که در قسمت زیر فقط به تعدادی از آنها اشاره می‌نماییم.

۱)گوش دادن فعال

توانایی گوش دادن به بیماران در واقع یکی از اولین تکنیک های ارتباط درمانی است

۲)همدلی با بیمار

بین همدلی و همدردی کردن با بیمار تفاوت‌هایی وجود دارد که در بحث جدایی باید به آن پرداخته شود. 

همدلی با بیمار بسیار موثرتر از همدردی با بیماران است و در صورت همدلی‌کردن با بیماران قادر خواهیم بود انگیزه و انرژی مثبت را به تمام بیماران منتقل نماییم این درحالی است که با همدردی چنین امری میسر نخواهد گشت.

۳)امید دادن                                    

دادن امید و روحیه نیز می‌تواند نقش بسزایی در بهبود ارتباط با بیمار و به دنبال آن در بهبود شرایط روحی و جسمی او داشته باشد البته این امر در صورتی میسر است که از دادن امید واهی به بیماران خودداری نماییم. 

پس دادن روحیه نیز در لیست تکنیک های ارتباط درمانی ما قرار خواهد گرفت. گاهی اوقات دادن حتی یک خبر بد ،باعث خواهد شد که بیمار و خانواده او،خودشان را برای وفق دادن با این شرایط آماده نمایند و این درحالی است که در صورت کتمان نمودن آن،این قضیه به تاخیر خواهد افتاد.

 پس تلاش نماییم همواره امید و انگیزه حقیقی به بیمار دهیم.

۴)حس شوخ‌طبعی

داشتن حس شو‌خ‌طبعی در شرایط و جایگاه مناسب خود، می‌تواند نتایج شگفت‌انگیزی داشته باشد. اما این که در چه شرایطی شوخ‌طبعی انجام شود و در ضمن به چه اندازه ای باشد،بحث جداگانه و مفصلی می طلبد. اما به صورت کلی،همواره تلاش کنیم تا یک پله از بیمار و خانواده وی با نشاط‌تر باشیم. این موضوع هم به همدلی با بیمار صدمه‌ای نخواهد رساند و هم باعث تعدیل اوضاع و شرایط خواهد گردید.

۵)لمس‌نمودن بیمار از بحث‌برانگیزترین تکنیک های ارتباط درمانی

در اکثر مقالات و منابع ،   توصیه شده است که حتما با بیماران تماس برقرار نمایید به عنوان مثال با آن‌ها دست دهیم و یا دست خود را روی شانه‌ آن‌ها قرار دهیم

 این درحالی است که این مطلب در کشور ما و با فرهنگ ما سازگاری چندانی ندارد. 

به عنوان مثال در صورتی که یک بیمار خانم به مطب یک پزشک آقا مراجعه نماید مطمئنا چنین برخوردهایی بیمار را معذب و ناراضی خواهد نمود. 

بنابراین نمی‌توان به صورت قطعی و صددرصد ، از این الگوها برای برقراری ارتباط با بیمارهای مان استفاده کنیم. البته در صورتی که با بیماران همجنس در ارتباط هستیم شاید،آنهم شاید  این الگوها قابل استفاده باشد البته پس از رعایت تمامی نکات ایمنی. و در صورتی که با بیمار غیر همجنس نیز در ارتباط هستیم باید به شرایط موجود توجه داشته باشیم.

به عنوان مثال یکی از اساتید بخش انکولوژی در زمان برخورد با بیمار خانمی که از بیماری لنفوم رنج می‌برد و به دنبال آن از روحیه خیلی پایینی برخوردار بود، در پایان صحبتش با بیمار ،  دست خودش را روی شانه بیمار گذاشت و گفت:

احتمال بهبودی صددرصد شما هم ،  وجود دارد پس روحیه تان را حفظ کنید.خب چنین گفت‌وگو و چنین روحیه‌ای مطمئنا در ادامه روند درمانی بیمار و همچنین در شرایط روحی بیمار تاثیر بسزایی خواهد گذاشت.ولی همین عمل برای بیماران دیگر می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد.پس در این جور مواقع باید به شرایط بیماری و عقاید خودتان و بیمار توجه داشته باشید.

 ۶)شفاف نمودن        (روشن سازی)                

برای شکل دهی به یک ارتباط کاربردی با بیمار ،نیازمند آن هستیم که شرایطی را فراهم نماییم تا بیمار به صورت کامل و دقیق از صحبت‌های ما آگاه شود. و لازمه‌ی این‌کار نیز این است که متناسب با سطح علمی بیمار موضوع را کامل ، شفاف نماییم. اگر احساس کردیم که بیمار هنوز متوجه نشده است دوباره توضیح دهیم. گاهی می اندیشیم با وجود بیماران زیاد و زمان کم ، چرا باید چنین کاری را انجام دهیم؟

کاملا درست است که صحبت با بیمار و توضیح به صورت کامل،  زمان ما را به میزان زیادی خواهد گرفت ،ولی اگر دقیق‌تر بررسی نماییم، متوجه خواهیم شد که عوارض ناشی از عدم تفهیم درست موضوعات به بیماران بسیار بیشتر از زمان لازم برای گفت‌وگو با آن‌هاست. 

به عنوان مثال اگر یک بیمار متوجه صحبت ها نشود امکان دارد چندین بار مراجعه نماید و سوال‌های متفاوتی بپرسد و در صورتی که اگر در ابتدا به آن پاسخ می‌دادیم، نتیجه کاملا متفاوت بود. پس تلاش کنیم موضوعات را به بیماران تفهیم نماییم.

۷)خلاصه کردن

در صورتی که در پایان صحبت ها  ،نکات مهم گفته شده در گفت‌وگو را برای بیمار خلاصه نماییم و یا اینکه از بیمار بخواهیم خلاصه صحبت‌ها را بگوید،عمل نمودن بیماران به دستورات ما و همچنین نتیجه‌بخش بودن روند درمان بیشتر خواهد بود. 

پس تلاش کنیم در پایان صحبت ،یک خلاصه‌ای از نکات مهم داشته باشیم. 

این هفت مورد ،از مهم‌ترین تکنیک های ارتباط درمانی بودند که به آن‌ها اشاره شد.

راه های ارتباطی تلفن و نامه را بهتر می شود مدیریت کرد