یه دیالوگ در فیلم که به دلم نشست
بیست و پنج سال گذشت از اون روزی که ناهید خدا کرمی مربی مهربان گروه مامایی برام ای میل تو یاهو درست کرد و من شروع کردم نامه نگاری با بیماران ام .اس.معجزه رخ داده بود .از آمریکا یه پلیس که همسرش مبتلا به ام.اس بود و با صندلی چرخدار برده بودش خلیج نیو مکزیکو کنار ساحل پیامم را پاسخ داد اسم دو دختر و دو پسر خود را هم گفت و امید داد برادرم با همسر مبتلا به ام.اس خود سالها زندگی خواهد کرد.
بعد ها جی میل هم عضو شدم ولی دیگه جدی کار نکردم.اون روزا چهل و یک سال داشتم و بچه برادرم دو ساله بود.
دختر برادرم دی ماه امسال26 سالش تمام شده.لیسانس نگرفته انصراف داده از تحصیل.
دیروز ساعت هشت تو ایستگاه مترو بودم و ساعت نه از بانک ملی بیرون اومده بودم و ساعت یازده ونیم بعد از مدتی صحبت کردن با یه خانم چهل ساله مطلقه که شماره تلفنم را هم گرفت بیرون مغازه ای بودم که ازش شیر و بیسکوییت گرفته بودم و ساعت دوازده و نیم بعد از کلی تماشای کتابفروشی ها خانه بودم.ظهر نخوابیدم .سر ساعت داروهامو خورده بودم که باران (به صورت رگبار)زمین مجتمع را نواخت.رفتم زیر بارون به تماشای ذوق بچه های خانم بیگی (همسایه مون)با چتراشون زیر بارون تو حیات مجتمع.تا شب هم خونه موندم و زود هم خوابیدم و خواب مادر بزرگ پنبه ای نرمالو(مادر مامانم)را (بعد از سی و دو سال مرحوم شدن )دیدم.چه خواب ملوسی!تعبیر به خیر شود انشا الله
پی نوشت:تلگرافی تر ازین نمی شد.
بدون شک ، نوشتن روزانه ،مزایای زیادی دارد؛ از جمله؛ شغل بهتر، عملکرد بهتر، بهبود کیفیت زندگی و از همه مهمتر، توانایی به اشتراکگذاری ایدهها با مخاطبین.
نویسنده این سطور می گوید :
یک دهه بود که میخواستم نویسنده شوم ؛ولی این خواستهی من فقط در حد یک تصمیم بود.
گاهیاوقات ، باید به خودتان نگاه کنید و بگویید: «من یک نویسنده هستم» و بعد از آن با نوشتن روزانه، کار خود را شروع کنید.
«میتوانید از نوشتن برای الهامبخشیدن به دیگران یا رسیدن به اهدافتان استفاده کنید.»
به پنج دلیل، این رویکرد به همه توصیه میشود:
1 . خود نظمی بهتر:
اینکه در زندگی ، فقط بهدنبال لذت بردن از لحظهها باشید؛، کار سادهای است.
بهراحتی میتوان تمام اوقات را به استراحت و تفریح پرداخت؛ اما این کارهای ساده ،موجب رضایت درونیتان نخواهند شد.
دلیل اینکه ، ما با وجود وقت قبلی، هیچ کاری را بهطور مفید انجام نمیدهیم ؛ این است که ، فاقد خودنظمی هستیم . ولی وقتی به نوشتن روزانه ، مشغول میشویم؛ نظم خود را تقویت میکنیم.
ما میتوانیم از این خودنظمی ، برای رسیدن به همه چیز ، در زندگی ، استفاده کنیم.
2 . بهبود مهارتهای متقاعدسازی خودتان:
نوشتن، یعنی اینکه مخاطب را با کلمات خود متقاعد کنیم. ولی ابزارهای ما محدود هستند و فقط میتوانیم از کلمات ، برای بیان یک داستان ،استفاده کنیم.
وقتی برای خودمان مینویسیم ؛ سعی میکنیم ؛ خودمان را با افکارمان متقاعد کنیم. بنابراین هر چه بیشتر بنویسیم، در متقاعدسازی ، بهتر میتوانیم ؛ عمل کنیم.
3 . بهبود خودآگاهی:
هیچ چیزی ، مثل تبدیل افکارمان به کلمات، نمیتواند به شناخت مان از خودمان کمک کند. وقتی خودمان را مجبور میکنیم هر روز بنویسیم ؛ بهطور خودکار ، از افکار خودمان ، بیشتر آگاه میشویم.
خودآگاهی ، یکی از مهمترین مهارتهایی است که ، موجب موفقیت شغلی مان میشود.
4 . تصمیمگیری بهتر:
ما معمولا کاری را انجام میدهیم ؛ بدون اینکه کاملا درک کنیم ؛ چرا آن کار را انجام داده ایم.
به این مسئله فکر کنید. تا به حال چقدر پیش آمده است که ، وقتی کسی از شما میپرسد ؛ «چرا فلان کار را کردید»؟، بگویید:« نمیدانم».
این امر ،علامت تفکر ضعیف است. مطمئنا ما همه چیز را نمیدانیم. ولی باید از این ندانستن هم ، آگاه باشیم.
وقتی ما دربارهی فرآیند تصمیمگیری خود مان مینویسیم ؛ بهطور خودکار، از دلیل و چرایی کارهای خود، آگاهی بیشتری کسب خواهیم کرد.
5 . مشاهدهی قدرت ترکیب اثرات مثبت:
وقتی ما کاری را هر روز انجام میدهیم، در آن لحظه متوجه هیچ تفاوتی نمیشویم. ممکن است از مزیت آن کار مطلع باشیمد، ولی وقتی به مدت طولانی به آن کار ادامه دهیم، اثرات مثبت با هم ترکیب میشوند.
نوشتن روزانه نیز ،مثل خیلی چیزهای دیگر، قدرت ترکیب را نشان خواهد داد.
نوشتن روزانه، مزایای دیگری هم دارد، مثلا برای تفکر، برخورد با اضطراب و طرح ایدههای جدید بسیار عالی است. فراتر از اینها میتوانیم از نوشتن برای الهامبخشیدن به دیگران یا رسیدن به اهدافمان استفاده کنیم.
چهطور میتوانیم عادت نوشتن روزانه را در خود نهادینه کنیم؟
نکات زیر، در انجام این کار به ما کمک میکنند:
1 . مطالعه و تحقیق کنیم.
با تقلید از سبکهای نگارش سایر افراد ،کارمان را شروع کنیم. تقلید، روشی موثر برای توسعهی سبک خودمان است. تا جایی که میتوانیم در مورد آن سبک تحقیق و مطالعه و از دورهها یا کارگاههای آموزشی استفاده کنیم.
2 . خوبه یک یادآور روزانه، برای نوشتن تنظیم کنیم.
برای نویسنده ها ، هیچ چیز مهمتر از داشتن روالی منظم نیست. خوبه ابتدا ببینیم چه زمانی برای نوشتن بهتر است. صبح یا عصر؟ قبل یا بعد از بیدارشدن ؟سپس روی تلفنمن یک یادآور روزانه تنظیم کنیم و وقتی به صدا درآمد، بنشینیم و بنویسیمچرا عادت نوشتن روزانه، زندگیتان را بهبود میبخشد؟ چرا عادت نوشتن روزانه، زندگیتان را بهبود میبخشد؟ هدف این است که جملهای درست بنویسیم، حتی یک جمله درست هم کافی است. زیبایی هدف در این است. اولین جملهای که به ذهنمان میآید، همیشه درستترین جمله است. هرگز سعی نکنیم هدفمان نوشتن 1000 کلمه در یک روز باشد. در عوض سعی کنیم یک جمله بنویسیم و بعد از آن ادامه دهیم.
4 . عوامل حواسپرتی را از بین ببریم
در مورد عادت نوشتن روزانهمان با افرادی که در زندگیمان هستند، صحبت کنیم. از آنها بخواهیم درحالی که مشغول نوشتن هستیم مزاحم مان نشوند. در زمان نوشتن تلفنمان را در حالت سکوت بگذاریم، تماس نگیریم و به تماسها و پیامها جواب ندهیم.
هرکسی میتواند یک یا دو یا سه روز این عمل نوشتن را انجام دهد. ولی تعداد بسیار کمی از افراد پیدا میشوند که به طور مستمر سالها به این کار ادامه دهند. ولی اگر بخواهیم مزایای واقعی این کار را مشاهده کنیم، باید مدتی طولانی به نوشتنمان ادامه دهیم.
بنابراین فقط شروع کافی نیست. باید به این کار ادامه دهیم