چه ژیبا!

خواب کسی را ببینی که آشنایی ات اینجا بوده نه حضوری.تصوراتم از بچه های اینجا،برام خواب و رویا ترتیب داده.

بیدار که شدم تعجب کردم در رختخواب ام.چون در خواب مشغول مراقبت کردن از بیمار بودم.بیماری که خجالت کشیده بود به پزشک جراح اش  بی احترامی کرده و می خواست عذر خواهی کنه و من بدون کسب اجازه از دکتر گفته بودم نگران نباش این جور رفتارهای شما مانع حسن انجام وظیفه ما  نمیشه و چون اصرار داشت نه می خوام عذر خواهی کنم به خانم دکتر جراح گفتم ناراحته اجازه میدین بیاد عذر بخواد و خانم دکتر گفتند بگو بیاد‌.

چه روزهای خوبی بود وقتی موضوع صحبت مون با پزشک وهمکاران ،مشکلات بیمار و plan  درمان بود.

خاطرات پرستاری را می نوشتم ،خواندنی بود.تفاوت دید ما با بعضی مردم را.