هدف پیاده روی صبحگاهی

امروز بعد از چند روز خونه موندن رفتم پیاده روی صبحگاهی و سر راه نان سنگک خریدم برای پسر جوان و زیبایم که از تهران مهمان خانواده خودش شده.

سر راه زنی را دیدم با سگ پاکوتاه سیاه رنگش.گفتم خانوم سگ را افسار ببندید.ممکنه بدود جلوی موتور سوار و آسیب ببیند .بماند که در دلش وا شد و نیم ساعتی از نامهربانی ها گفت و از وفای سگش.

رسیدم دم نانوایی .یکی به آقای نانوا گفت :نان را خمیر از تنور در آوردی ،بیشتر پهن کن.آن دیگری گفت از بس چونه را کوچک بر میداری و نان را بیشتر پهن می کنی ،برشته و سوخته شده ،آن دیگری گفت ریگ های درشت صیقلی بریز تو تنور ات هر دندان هفت میلیون خرجش میشه اگر این ریگ های ریز داخل بدنه نان فرو رفته محو شده باشند آن دیگری حرفش را اصلاح کرد گفت هفت میلیون؟برو بالاتر.چهارتا نون خریدم و با زنی که اتفاقا همنام خودم بود تا سر خیابان پیاده بر گشتم به طرف خانه.تو راه گفت یه جاده میشناسم مث جاده های بهشت هر دو طرف درخت گل بیا از اونجا تا سر خیابون با هم بریم تو راه دونفری با هم همصدا خوندیم ساغرم شکست ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی.رسیدم به محوطه نرمش زنان در پارک کنار خیابان جمعی بانو در حال نرمش با خانم طهماسبی دیدم یک شان گفت شما بودی فلان هفته اومدی خنده درمانی (یوگای خنده)با ما تمرین کردی؟

خندیدم و گفتم بله ولی الان عجله دارم.تو راه چشمم افتاد به زنی 54 ساله که داشت برگ درخت مو می چید میخواست دلمه درست کند گفت بهتره برگ ها پنجه بسته باشند و برای هر دلمه دوتا استفاده شود .گفت :این درخت انگور سفید است درخت انگور سیاه برگاش لطیف نیست با مواد درون دلمه خورده نمیشه اگر برگ های تازه درخت را بچینیم میتوانیم باهاش پلو بپزیم.

تا برسم خانه با پنج شش نفر حرف زده بودم از هر دری سخنی.بگو تو رفته بودی نان بخری یا طرح دوستی بریزی؟