دیروز  ساعت ۵:۳۷عصر بود که تلفنم زنگ خورد.میگه: « یه لیوان شیر کاکائو وردار بیار برای من،خیلی هوس شیر کاکائو کرده ام.».

حالا چی شده اینقدر به من اطمینان داره؟

یه سحر( ,ساعت دو) بود دیدم بیدار و آنلاینه, بهش گفتم:« میخوای برات یه لیوان شیر داغ بیارم»؟گفت: ممنون میشم، گفتم :«پس دم درب واحد تون وایستا،اومدم».فوری یه لیوان شیر داغ کردم بردم براش.

کسی را که خودش راسا با من تماس نمی گیره.

الان که زنگ تلفن هاش را ،رو موبایلم نگاه کردم، می بینم ۱۹ اکتبر (۲۷مهرماه) ـ ۲۰فوریه(اول اسفند ماه)ـ ۲۱ مارس(اول فروردین) ـ ودیروز ۱۷ می(۲۷ ماه اردیبهشت) ـ است و این در حالیه  که پدرش تاکید داره با عمه ات در تماس باش.او همه کَس توست.خود باباشم به من پیامک می فرسته :«ای که تویی همه کَس ام ،بی تو میگیره نفسم».

آخه بچه!

من چه هیزم تَری به تو فروخته ام؟من که از اون پنج  تا بچه برادر زاده دیگه  ام ،به تو بیشتر توجه داشته ام؟اینه رسم قدر شناسی از عمه دلسوزت؟

بهش گفتم :،بیا خونه ام ،تا نه تنها شیر کاکائو،بلکه کیک مغز پسته هم جلوت بذارم(برای پذیرایی).

اومد و تا ساعت هفت وسی دقیقه هم موند و وقتی داشت میرفت گفت:« خوش گذشت, ممنون.»

خب کی ضرر میکنه ازین دوری؟

همسایه ایم،در یه مجتمع مسکونی با ورودی های متفاوت ولی نزدیک.

عمه اش هستم.

دختره.

۲۴ سالشه.

مامانش ام.اس داره و قادر به نشستن  هم نیست.

نگرانشم.

غصه شون اذیتم می کنه.

اعتمادش از من سلب شده.

به نظر من هم نشینی با دخترا،به خصوص برادر زاده باشن و همه کودکی هاش ،باهات دمخور بوده باشه ،لذت داره.

باهم حرف زدیم ،شیر کاکائو خوردیم،آواز (رسوای زمانه منمhttps://www.aparat.com/v/O1T4w ،)خوندیم.

واحازه رفتن گرفت و رفت.