ما زنها
اگر در کودکی مورد ازار و اذیت قرار گرفته باشیم،به ما باورانده شده که ارزش نداریم،فرد خوبی نیستیم،لایق اتفاقات خوب نیستیم،
اگر پدر و مادرمان رفتار اشتباه با ما داشته اند،با دیگران مقایسه مان کرده اند،به ما توجه نکرده اند،سرزنش مان کرده اند،شماتت مان کرده اند،به نیازهای مان توجه نکرده اند ، طرحواره بی ارزشی درماشکل گرفته و تا الان این طرحواره بی ارزشی با ما مانده است.به همین دلیل کسی را به دوستی بر می‌گزینیم که ما را لایق و شایسته محبت و احترام نداند ، همه کاسه کوزه ها را سر ما بشکند ،همیشه مقصر شکست ها ما را بداند وبعد برای از دست ندادن او ، در برابر تحقیر و توهین های او ،سکوت اختیار میکنیم ، یعنی برای انکه مبادا طردمان کند، مورد بی مهری قرارمان دهد،
سکوت میکنیم ، جلوی او قد علم نمی کنیم و کم کم عزت نفس مان پایین تر هم می آید.
در واقع به خاطر ترس از تنها ماندن،ترس از دست دادن او ،سکوت کرده ایم.
سکوت در برابر فرد پرخاشگر و اهانت کننده ، کم کم منجر به افسرده شدن ما می شود و فرد افسرده در معرض خ و د ک ش ی است
بی اعتنایی به سلامت جسم هم نوعی خ و د ک ش ی است.
خدا روح دکتر امین عبدی فرد را شاد گرداند .
چقدر خوب و به جا نوشتین.
نظر لطف شماست
شخصیت مهر طلب درسته رضوان جان ؟
خانم ف جان!مهر طلب هر کار می کنه تا محبت دریافت کنه معلق می زنه ،از حق خود می گذره ولی این طرحواره شخصیتی حق خود میدونه بی احترامی ببینه چون والد به او گفته تو هیچی نمیشی طبیعی میدونه دیگران هم بگن.
روحشون در آرامش
یکی از بهترین و واقعی ترین تعبیرهایی که خوندم
نبود عزت نفس درد بزرگیست.
روحشان شاد.
روحشون شاد