اولین شنبه اردیبهشتی
شنبه گذشته ساعت هفت و نیم رفتم آزمایشگاه جواب آزمایشی ام را گرفتم و بعد پیاده به سوی کتابخانه مرکزی شهرداری و عضویت و سپس بازار کفش و انتخاب یه کفش مجلسی پاشنه کوتاه ولی ساده و در عین حال زیبا و سپس بازار عمده فروشان (باغ قلندر ها) در خیابان حکیم و تا ساعت پانزده که در خانه بودم با بدنی هلاک و خسته از راه رفتن(۸۰۰۰گام).
یکشنبه داوطلبانه خونه نوه کوچولو تا ساعت پانزده(هم استراحت و هم کسب لذت).
دوشنبه خانه و تهیه ناهار برای خودم و همسر.سه شنبه حضور داوطلبانه در منزل پسر ارشد (به صرف کسب لذت از همنشینی با نوه) و چهارشنبه از ساعت پانزده در بیمارستانی که برادر اول (فرزند ارشد مادرمان)بستری بود و پنج شنبه در جمع خانواده همسر در باغ غدیر(یک پارک وسیع و زیبا در اصفهان) به صرف صبحانه و سپس از ساعت ده صبح همان روز ( پنج شنبه ) تا ساعت ۱۷ عصر در کنار بستر برادر(که بهوش نبود ) در حال تاثر شدید و جمعه در خانه و مشغول تهیه ناهار برای خودمان و همسر مبتلا به ام.اس برادر(که از غصه برادر بزرگ مان در بیمارستان با احتمال مشکل قلبی (که بتازگی انژیو شده )بستری شده بود به موازات بستر برادر بزرگ مان.
شما بفرمایید برای من که هیجانات برام احتمال خطر را بالا می برند، چنین هفته گذراندن به صلاح بود؟
از صبح مصمم هستم علیرغم سخت بودن خویشتن داری ،در خانه بمانم.
الهی هرچی زودتر سلامتی حاصل بشه...
اگه تو خونه موندن مساویه با فکر و خیال و استرس کشیدن، به نظرم تو خونه نباشید بهتره.
ممنون عزیزم.آره امتحان کرده ام تو خونه نبودن به نفعم است.
حرف از کتابخونه شد باید اعتراف بکنم حدود چهار یا پنج ساله دو تا کتاب بدردنخور ریاضی عمومی ۱ رو از کتاب خونه امانت گرفته ام و از ترس اینکه برم برام جریمه بزنن نمی برم
جالب اینجاست که به من زنگ نمیزنن
جریمه سنگین اون باعث میشه نبرید مگر اینکه اداره پست ببره یا مشابه آن را بخرید و هدیه دهید.
خدا بهت سلامتی بده ایشالا
ممنون از دعای خیر شما
سلام بانو جان، امیدوارم روزهای آرومی پیش رو داشته باشید
سلام سمیرا جان.ممنون از دعای خیر شما