اول هفته

دهم شهریور سال ۱۳۹۹ حکم بازنشستگی ام را زدند.واز آن تاریخ صبح ها برای رسیدن به محل کار عجله نکردم.در رختخواب ماندم وخواب را تا ساعت نه ادامه دادم.

آدمی مثل من که خود به خود از ساعت ۲ بیدار است(چون هشت شب میخوابد)، بخواهد تا نه«۹»صبح بخوابد،عجیب است.در سن ۵۸ سالگی بازنشسته شوم یعنی از ۲۸ سالگی کار را شروع کرده ام و این دروغه،چون من از بیست و یک سالگی کار کردن را شروع کردم،فقط حق بیمه هایی را که پرداخت کرده ام سند نداشتم.هفت سال از جوانی و شادابی کسی در کار کردن برای کارفرما(پزشک رئیس بیمارستان) هزینه شود نهایت ستم است.

ازین هفته تا آن هفته ۱۷ شهریور،از ساعت ۷ صبح ، در مسجد محل مشغول ختم قرآن هستم، نثار  روح برادر آخرینم ،که در دوران ترکتازی  کرونا ،جان عزیزش را ار دست داد.