نوبت دکتر قلب

دو سال و نیم پیش ،آنژیو گرافی و بالون زدن روی نازنین ترین عضو بدنم (قلب)باعث شد ملاحظاتی داشته باشم.

دیروزعصر نوبت ویزیت هفتمم بود.

دکتر فوق تخصص، ویزیتش ۲۰۰ تومان شده بود،

خانمی از همون اول که اومد تو مطب داد زد و فریاد که مگه به حقوق من چقدر اضافه شده ؟تا اینکه من باهاش وارد گفتگو شدم ،عزیزم! آرام باش ،

تازه فهمیدم دختر هفده ساله ای دارد که پدرش زندان است و این خانم هر روز مجبور است او را نزد مادر بیمار(قلبی)خود بگذارد و برای امرار معاش برود کار خانه.

متولد دی ماه ۵۶ بود(همان سال که من ترم اول دانشگاه بوده ام).

آخی ،شوخی شوخی خانم منشی را غرق کنایه کرد .گفتم عزیزم!جلو مامانت« که بیمار دکتر است»,این حرفا را نزن،نگران میشه،غصه می‌خوره ،دکتر فوق تخصص است ،درست زمانی که دیگر مردمان سیزده به در هاشون را رفته اند،مجبور بوده برای امتحانات اش درس بخونه و ...

گفت و گفت و گفت ،تا اینکه نوبتش شد برود داخل مطب .

از من خواست دعا کنم شوهرش «که پانزده روز دیگر آزاد میشه»,ادب شده باشد و دیگر دور و بر بزهکاران نگردد مبادا یه دونه دخترشان سیاه بخت شود.

دیدن مناظر زیبای طبیعت در خیابان منتهی به مطب« عصرهنگام»در  اولین روز بعد از تعطیلات، کلی آرامش به قلبم سرازیر کرد.(جای شما خالی به تماشا).