تولید فکر

برای دانشجویان پرستاری ، بیماران شیدای بستری در بخش، خیلی جالب بودند. 

 به عبارت دیگر، باعث تعجب دانشجویان بودند ،بیمارانی که به دلیل شیدایی، تولید فکر بالایی داشتند.

روزی یکی از دانشجویان به من گفت چه ایرادی دارد این بیمار؟او که حالش از من  هم بهتر است اینقدرخوب حرف میزند و حرفای جالبی هم.

 گفتم یه دفتر میدم دستت با یه قلم، حرفاش ر و بنویس.

دانشجو به گرد پای بیمار هم نمی رسید.چرا؟چون تواید فکر در بیماران شیدا خیلی بالاست.اما اگر می شد پرینتر به مغزش وصل کنیم چندین جلد کتاب در اختیار بود.

نوشته دانشجو نشان می داد هر صحبت بیمار قبل از رسیدن به نتیجه ،به دو راهی/ باز شدن یک پرانتز/می رسید و آن پرانتز بسته نشده به باز شدن پرانتز بعدی.و این چنین نتیجه گرفتیم بیمار هرگز  به نتیجه نمی رسد شاخه به شاخه پریدن یعنی همین .