صبح اولین سه شنبه آذر ماه

سلام.

از ساعت دو وپنجاه دقیقه« ۲:۵۰» که بیدار شده ام،دارم به خوابی که دیده ام فکر می کنم.عجب شبی بود!خوابی واضح و روشن،مادر فوت شده ام در کنارم بود و سه تا «ازشش تا » برادرم،سر سفره صبحانه.بعد  مادرم و من در جمعی زنان که قصد سفر به جایی را داشتند ،سفر زیارتی،ولی در همان حال انتظار بیدار شدم.موبایلم را نگاه کردم.از دختر عموی همسر پیامک امده بود زن عموی همسر(بعد از مدتها بیماری در بستر) جهان را وداع کرده،ساعت ۹ صبح  در مراسم تدفین او در جمع فرزندانش حضور یابیم.