حواس مون باشه
طوری ننویسیم که دیگران فکر کنند همه چیز گل و بلبله.
شما خواننده عزیز وبلاگ من ،که بدون اظهار نظر می‌گذری(ای که از کوچه ما می گذری)،دلت را به دریا بزن و بگو،آیا متوجه شده ای چقدر خواسم هست لب از رو لب ورندارم؟
گاهی با خوانندگانی مواجهیم که مسئولیت احساس می کنند مبادا چیزی بگویند که چینی دل ما تَرَک بردارد.عاشق مهربونیتونم ،عزیزان دلم.
سلام رضوان خانم عزیز
متوجه ربط پاراگراف اول و دوم رو نفهمیدم.
یعنی بنویسیم یا نه؟
فریبا جان!می شنوم که بعضی ها از شرایط خوبی سخن میگن که کمیابه ،خواستم بگم بعضی وقت ها هم از واقعیت های تلخ بنویسیم که انسان ها گمان نکنند فقط خودشان در رنج دست و پا می زنند و دوجانبه تحت فشار قرار گیرند.
خواستم تذکر بگیرم که کمی بازتر بنویسم.گرچه بعضی ها ملاحظه کارند.
++
غم و شادی با همه
خار و گل باهمه
سلام
من عمده اوقات خاموش میخونمتون. قبلا کامنت گذاشتم، به ندرت.
از کارها و حرکاتتون خوشم میاد. از روش‌هایی که برای حل مسئله دارید هم خوشم میاد. با اینکه خیلی هاشون روش من نیستند ولی ازشون یاد میگیرم.
البته گاهی هم متوجه منظور متن نمیشم.
ممنون از پیام دلگرم کننده تان
ما هم عاشق شماییم رضوان قشنگم
ممنون خانم زیبا
متقابل من نیز هم