تنهایی خود خواسته

همسر با پسر ارشد رفتند تهران و من از ساعت(نه وربع) 9=15 صبح رفتم تو غار تنهایی که آرزو میکردم داشته باشم.رو میز تحریر نوشتن را آغاز کردم دفتر یاد داشت هام را تورق کردم برای خود ترتیب پذیرایی با چای و میوه و آجیل دادم ظهر شد نماز و ناهار و باز هم مطالعه و نوشتن.تا اینکه خورشید در حال غروب کردن به خود آمدم که قدم زدنم را باید توجه داشته باشم وضو گرفتم و به سوی مسجد محل در حرکت بودم و خدا خدا میکردم دیر نرسم.نماز به جماعت و قرائت قرآن و در بازگشت خرید نان و شیر و تخم مرغ و رسیدم خانه به ساعت نگاه کردم شش و نیم شده بود .نه ساعت تنهایی با تلفن همسر برادر مرحومم خاتمه یافت که روز مادر را تبریک گفت و از بیماری خواهرش گفت که منجر به فوت او شده و الان دکتر وادارش کرده در صف چک آپ اعضای بدن باشد و از پزشک تیروئید نوبت دارد و دخترش دچار فشارخون پایین شده و ...

خلاصه که دیدم روز کاملا متفاوت از روز های قبل طی شده .خود را به خواب زدم در ساعت 8شت(8)شب که در نهایت بهت و تعجب دیدم به خواب رفته ام تا ساعت نه ونیم(9:5)که دختر برادرم(همو که مادرش ام.اسدارد)زنگ زد :<عمه ببخشید خوابی.قطع می کنم فردا زنگ می زنم).دوازده ساعت تنهایی قطعه ای از بهشت بود.