جرقه ای در دنیای مجازی

خانم دکتر« لیلی »  در وبلاگ خود نوشته اند :

 « گیل پیشی جون» یه جمله نوشته بود که من رو به فکر فرو برد.

 نوشته بود :«  با یه دلخوری ، تموم دیوار خوبی‌های یه نفر رو خراب نکن.این شاید یکی از بزرگ‌ترین عیب و ایرادهای خودم باشه که وقتی از کسی دلخور میشم هیچ وقت برام مثل قبلش نمیشه».

ـ / (خوبه بگم )  ، هیچ آدمی تو این دنیای بزرگ خدا نیست که همه نیازهای آدم رو درک کنه و همیشه باهاش همدلی کنه. 

گاهی وقتها ، آدمها غیب میشن. به خلوت خودشون پناه می‌برن، یا اصلا با کسانی که بیشتر باهاشون هماهنگ اند  ، دمخور میشن. خیلی وقتها همین آدمها دور می‌زنن، دور می‌زنن، دور میشن، بر می‌گردن  و... 

اگه آدم دنبال کسی می‌گرده که همیشه باهاش همدلی کنه و به حرفهاش گوش بده ، اون آدم ،  یه درمانگر خوب و حرفه ایه، نه یک دوست یا همسر یا پارتنر یا هر چیز دیگه ،که این روزا بهش میگن. 

واضافه فرموده اند :

«یادم باشه ، کسی رو که تو همه سختی ها کنارم موند و مث یه فانوس تو تاریکی ، راهم رو روشن کرد  ، به خاطر این که دیگه نمی‌خواد برای من وقتی اختصاص بده و خسته است  ، از زندگی ام حذف نکنم. فقط به خواسته‌اش احترام بگذارم و فاصله بگیرم.برای دوستانم ، وظایف سنگین اخلاقی ،  تعیین نکنم و خوب بودن رو  ، یه وظیفه ندونم.»

خدا را شکر که« گیل پیشی» جون ,  سبب خیر شدند خانم دکتر« لیلی » سخنان نغز بنویسند ومن استفاده ببرم.

زنده باشید دوستان وبلاگی ام.