52 سال پیش در چنین روز
52 سال گذشت.
داشتم آماده رفتن به اول دبیرستان می شدم که مادر 36 ساله زیبا روی ام به درد زایمان آخرین فرزندش(برادرم)مبتلا شد خیلی زود به بیمارستان برده شد و با شرایط سخت او را به دنیا آورد .
عزیز دل خواهر بود.
ولی در سن 48 ونیم بود که کرونا جان شیرینش را گرفت و مادرم یک و نیم سال دوری اش را تاب آورد و او نیز از دست رفت اگر 50 سال بعد از دبیرستانی شدنم مادر نداشتم هرگز به موفقیت های تحصلی و زندگی نایل نشده بودم .
برادرجان!
تولدت در چنین روز شیرین بود برایم.ولی حیف که نتوانستم از بلایا مراقبت و محافظتت کنم.
روحشون شاد و در آرامش
خدا آمرزش را نثار روح عزیزان در گذشته شما نیزبفرماید
خدا رحمتشون کنه
جایگاهشون بهشت باشه
پدر من کرونا نگرفت..ولی به خاطر واکسن رفت...
غصه ی اونایی که ما را گذاشتند و رفتند تمامی نداره
ولی تلاشت را بکن
زندگی میتونه زیبایی هایی داشته باشه... درسته یه حفره ی بزرگ با رفتن عزیزان در قلب آدم ایجاد میشه ... ولی بازم میشه ... باید بشه ... تلاش کن که بشه ... منم تلاش میکنم ....
خدا روح پدرتان را شاد بفرماید و آرامش بر قلب شما و دیگر بازماندگان مستولی گرداند ،عزیزم
خدا رحمت کنه عزیزم
صبر و سلامتی بده بتون
ممنونم نازنین
خدا رحمتشون کنه!
اما رضوان جون شما یا فکر پسرا و نوه هایید یا فکر درگذشته ها
به خودتون فکر کنید بقیه ی عمرتون رو صفا کنید!
به خدا از پا میفتید خدایی نکرده!
حق با شماست ماهش حان.دمتر خون گفت اکر غصه بخوری بهبودت به تاخیر می افته. باید به تو خوش بگذره باید خوب بخوابی ،رو به همسرم گفت مبادا ناراحتش کنی.طفلک او ،گفت چشم
با درود
چقدر غم انگیز بود
پسر دایی من هم در همین سن و سال بود که کرونا گرفت و رفت
روحشان شاد باد
خدا عزیزان شما را حفظ کند
خدا عمر بلند برای شما درنظر بگیرد.عزیزان بسیاری را کرونا با خود برد.حیف شدند.وما بازماندگان باید به رو نیاریم.بازهم هم احساس گناه بازمانده
روحشون شاد رضوان جانم
اینجا باید گفت عجب صبری خدا دارد...
روحشون شاااااااد و قرین رحمت اللهی
رفتن همیشه تلخ و سخته مخصوصا رفتنه جوون و یهویی رفتن
روحشون شاد و دلتون آرووم
مادر در آخرین روزهای زندگی گفت برایم گریه نکن ،برای دل سوخته ام گریه کن که هفت داغ دید من هم چون دیگران میروم و این اعتراض ندارد ولی چرا با دلی سوخته؟
حتی تصورش هم سخته، چه برسه به تجربه.
من از آهن بودم شاید که دوام اوردم
روانشون شاد باشه چه زود ترکتون کردن.تحمل داغ عزیزان خیلی سخته. مهم فرزند نیکی است که به یادگار گذاشتند.شما نمی‌توانستید از همه مراقبت کنید.
ممنون از محبت شما
روح هردوشون شاد باشه.
بقول معروف همه به صف نشستیم برای رفتن.
ممنون.البته که چنین است ولی سخته
رضوان عزیزم روحشون شاد و دلتون آروم.
میتونم تا حدودی بفهمم که چقدر سخت بوده و هست براتون
خدا روح رفتگان ما را شاد کند سخت بود