: رضوان جان !
"در مورد کندن پوست کنار انگشت شصت چیزی میدونید"؟
: عزیز نازنینم
بعضی ها از شدت اضطراب با دندان ، پوست کنار انگشت خود را می جوند.
: رضوان جان !
"سر فرصت یک پست در مورد دل گرفتگی بذار . این روزها من بدجور دلم می گیره ..."
: "آخی ، دل که میگیره از احساس اندوه است. و کم نیستند عواملی که غمگین مان می کند".
اضطراب بدترین درد دنیاست
مادر بیماری های روان است
پوست لبم همیشه شکار دندون هام بوده شاید از کودکی....
همه ش هم از اضطراب و عدم امنیتی بوده که همیشه با منه ...
دلی که همه ش'میگیره چیکارش کنیم بانو....
پوست لب تون امانتی است از خدا نزد شما برای هدفی دیگر .جویدنش جریمه دارد.
با درود
اون ناخن که به خاطر استرس آدم با دندون می کند چون نا خود آگاه است اگه همیشه یک چسب زخم رویش باشد
فکر کنم اثر کند چون آنزمان خود آگاه می شود و قابل اجتناب است
روان شناس مرکز ما فرمودند انگشت میانی شما مال منه نجوید.انگشت کوچیکه را بجوید لطفا
دلم که می گیرد به آسمان نگاه می کنم
آنوقت با خود می گوییم این همان آسمانیست که بقیه ی آدم هایی که غمگینند به آن نگاه می کنند
حس خوبیست
تازه می فهمی که تنها نیستی
تو تنها نیستی خدا یارته
این ناخون جویدن عادت خیلی ها هست خود من هم وقتی استرس دارم یا لبم را میجوم یا گوشه ناخنم رو
ای وای خدای من!
خیلی خوبه خودتونو زیبا صدا کردن
من وقتی استرس دارم نه تنها پوست کنارش رو میجوم
خود ناخن رو هم تا جایی که ازش خون بیاد و ملتهب بشه میجوم
کاش درمانی براش بود
همه شون موقتی هستن
وای خدای من!راه آن رفتار درمانی است.درمان اضطراب ،دارویی هم هست.