زیر تخت امن تره
درب وبلاگش را تخته کرد،چون براش کامنت گذاشته بودند تو در ورای نوشته هات سعی داری...
همین قضاوت ها و متعاقب اون کامنت ها باعث میشه هر روز وبلاگیست ها مصمم بشن دیگه ننویسند.
حالا اگر اینجا ننویسند و تو دفتراشون که زیر تخت شون قایم می کنند بنویسند مشکل قضاوت کنندگان حل میشه؟
همه ممکنه کامنت خوب داشته باشند و کامنت بد.خب آدم ها فرق دارند..
یکی خوشش میاد یکی خوشش نمیاد .
مگراینکه طرف مزاحم باشه
بهش بگو آسه برو ،آسه بیا ،که گربه شاخت نزنه
از ننوشتن بعضی ها واقعا ناراحت میشم
با کامنت های غیر منصفانه ،سرخورده میکنند افراد را.
سلام.
منم یک وبلاگ خیلی قدیمی داشتم که بخاطر همین موضوع کامنت ها،درش رو تخته کردم....و این وبلاگ رو ساختم.
زور مان به کسی نرسد،به خودمان که میرسد.
کاش آدم ها همدیگه رو زود قضاوت نکنن و با هم مهربون تر باشن.
کاش قاضی هایی منصف باشیم.
در دروازه رو میشه بست در دهن مردم رو نه
پس باید گوشش رو در میکرد یکی رو دروازه
وقتی با صداقت بنویسی، انتظار داری درک ات کنند.
ترس از قضاوت شدن تو فطرت ماها حک شده ...ولی باید پوست کلفت تر از این حرفا بود ....حیفه! نوشتن نباید وصل به کسی یا چیزی باشه ..اگرم آدم نخواد بنویسه تصمیمش فقط و فقط باید متاثر از خودش باشه
بی حوصله ها میگن متاثر از خودمونه که نمی نویسیم
نه.تا دنیا دنیاست این اخلاق با آدمها میمونه
قضاوت کردن خوبه، اگر عادلانه باشد.
یه نویسنده باید قوی باشه
هنر مندان لطیف و شکننده اند.