خوشگل خانوم

یکی از بیماران بستری در بخش روان،یه خانم فوق العاده زیبا و رعنا بود به نام...،(نمیشه نام بُرد),، که خواهرش در تصادف جاده قوچان به مشهد (در سفر زیارتی) ،،فوت شده بود و دو فرزند و شوهر خواهره ،زنده مونده بودند،

با مهربانی رفته بود خونه خواهره ،تا بچه ها احساس نکنند بی مادر شده اند و شوهر خواهره بدون عقد ازدواج...

مامانش با تو سَری ،کِشان ،کشان آورده بودش بیمارستان و بستری اش کرده بود(گفته بود ،دختری که حق خود را تشخیص ندهد ،یه دیوونه ـ روانی ) است ،اما خودش می گفت من کاملا متوجه هستم دارم چکار می کنم.

متاسفانه برادرش معتاد  بود و مادره معتقد بود داداش اش در ازای دریافت مواد ،خواهره را به شوهر خواهره فروخته و دست تنها داره از حق و حقوق دخترش دفاع می کنه(چون برادرش ،به مامانه در این مسیر کمک نمی کرد و اختیار را داده بود به خواهرش و فرموده بود خودش باید تشخیص دهد چه کند.).

الغرض،دختره تو بخش همش قرآن می خوند و برای خواهر فوت شده اش دعا می کرد و به دکتر می گفت :«دکتر جان ،قسم به خدا من دیوونه نیستم ،مادرم ، همیشه با این شوهر خواهر،  مشکل داشته و چون می‌دانسته خواهرم با شوهرش اختلاف دارند ،پس از مرگ او بیشتر ناراحته ،که چرا دخترش ناکام از دستش رفته و این زنده مونده و تازه دنیا هم به کامش گشته،و  من بدون هیچ چشمد اشت ،برای خشنودی  بچه های خواهر م  رفته ام تو اون زندگی  .ما خانواده فقیری هستیم و زندگی خواهرم کم و کسری توش نیست و من قادر به تهیه جهیزیه نیستم و مادرم می خواد منو در خانه ای نگه داره که برادران معتاد دارم و غم از آن زندگی سر ریز است.».

به دکتر گفتم :«حرف بی ربط نمی زنه».

مادرش کینه اون داماد را در دل داشت و بعد از مرگ دخترش، دیگه چشم دیدن نوه ها را نداشت و میگفت:« عینهو باباشون اند برام»(بی ارزش),و این دختره «نفهم» منو درک نمی کنه و آب به آسیاب دشمن من می ریزه و تمام این حرفایی هم که می زنه برای آنست که صبر نداره شوهر خوب گیرش بیاد ،این مرد صابونش به تن من خورده و «آزموده را آزمودن خطاست»و من اجازه‌ نمی دم از یه سوراخ ،دوبار گزیده شوم ،در جا یی که «خر هم ، تو پُل ،دو بار ،پاش گیر نمی کنه.».