«هرچه بشتر بنویسید، ناگزیر بهتر خواهید نوشت.(ویلیام کین)(درکتاب نوشتن همچون بزرگان)

"برای تقویت نوشتن، باید خواند و نوشت.

اولین بار که نامه ای نوشتم کلاس هفتم بودم و در کلاس دوازدهم که امتحانات نهایی بود دو تا انشا را نوشتم.گرچه نوشتنم چنگی به دل نمی زند ولی کوتاه نمیام.تلاش خود را می کنم .شاید موضوعی را که میخواهم بنویسم خوب نپرورم(پرورش ندهم)ولی از ذهن خود به بیرون راهی می کنم.گاهی دلم میخواهد زبانی داشتم که میتوانست عمق اندرونیاتم را واژه کند ولی همراهی ذهن و زبانم با هم تحت تاثیر نهی ها و امر هایی قرار میگیرد انگار پیام احتیاط کنید خطر لغزندگی در کمین است هی تکرار می شود .کم نبودند کسانی که خشمم را بر انگیختند و قسم خوردم با تند ترین کلمات در وصف شان خواهم نوشت ولی وقتی نوبت به نوشتن رسید برق مرا گرفت جز راست نباید گفت هر راست نشاید گفت یا سخنی در نهان نباید گفت که بر انجمن نشاید گفت یا کلمه الحق یراد به الباطل (کلمه ات حق است ولی اراده ای که از آن داری باطل

مگر واقعا قلم آزاد است در نوشتن؟

خام پرویزی همکار بیمارستان حرف قشنگی زد گفت:

<دانی چرا در سیر خود بر خویش می لرزد قلم؟    ترسد که ظلمی را زند در حق مظلومی رقم>

<<<<<اینم حاصل پنجاه سال نوشتن من

هنوز خام