شرح این قصه غیبت کردنم

امروز سه شنبه و 16 بهمنه.دیروز دوشنبه سیتی سنتر(مرکز خرید) را برای گردش با دوستان دوران دبیرستان«هفت نفر»از ساعت 12 تا 4 عصر انتخاب  کردم.

یکشنبه هم قرار بود با مریم جون همسایه طبقه  پایین(که به من علاقه خاص داره) بریم استخر دانشگاه  ؛که نرفتیم و چای و تخمه و انار و شوکولات زیر کرسی را آزمودیم و او پیشنهاد کرد دختر/ پسر (اسم /فامیل)بازی کنیم که من قبول نکردم و ازش یه مصاحبه تحت فشار به عمل آوردم.و روی صفحات(پنج صفحه) دفتری که خودش داد(نو و دست نخورده)با قلمی که دستم را جوهری میکرد .

ازش یاد گرفتم خیلی چیزا را .گفت 13 سال با مشاور خود در ارتباط بوده و هست.(پسرش تحت درمان دارو هست چون افسردگی دارد ).والله مادر نمونه ای است که به دلیل فوت همسرش و مهاجرت دخترش به اطریش احساس تنهایی می کند و از من خواهش می کند تنهایی هایش را پر کنم که من مقاومت می کنم و معمولا نه می گویم.

برای نیکی کردن راه های دیگری بلدم.

قرار شد قصه زندگیش را که دو ساعته نوشته ام نشر بدهم.او الگوست.