خونه مادر بزرگه،هانه امیدم بود
مادر بزرگ جان از من می خواستند با خواندن سوره یس یادشان کنم.هرگاه سوره یس را می‌خوانم، یادشان می کنم.حالا شما فکر می کنید در روز چند بار یادشان میکنم؟،نه در هفته،نه ببخشید در ماه.
عزیز زیبا !مرا ببخش اگر در یاد کردن تان ،کوتاهی می کنم.زندگیم را مدیون تان هستم.
قلب مبارک شان در سینه همچون کبوتر بال ،بال می زد.دکتر علی اکبر توسلی ، با دیدن نوار قلب شان از من پرسیدند زنده اند؟تعجب می کنم.این نوار فیبریلاسیون دهلیزی را نشان میدهد.شاید امید ایشان را زنده نگه می داشت.کاش دی ماه سال ۷۱ به سر نمی رسید.
اگر قبول کردم شاغل باشم ،با سفارش ایشان بود.فرمودند موقعیت خوب ات را از دست نده(نقل به مضمون).
هرگز «دوستت دارم » را از زبان شان نشنیدم ،ولی گرمای وجودشان باعث میشد احساس کنم «دوست داشتنی»,هستم.کاش عمر حضرت نوح برای شان رقم خورده بود.در کتمان احساساتشان نمره ۱۵ می‌گرفتند از من.
مادرم به پشتوانه حمایت های ایشان توانستند به سلامت گذرگاه های پر پیچ ؤ خم صعب زندگی را از سر بگذرانند.
پینوشت :
مادر بزرگم زن فداکاری بود.
برای دخترش(مادرم)خیلی تلاش بسیار کرد ؛مبادا در زندگی کم بیاورد.
سال 1371 دی ماه جان شیرین به جان آفرین تقدیم کرد.
مرور خاطرات
یادشون گرامی.
مادر بزرگ من سال ۱۳۷۵ فوت شدن. وقتی ۵ ساله بودم.
یادم میاد منو رو پاهاش می‌خوابوند و لالایی می‌خوند. با گذشت چندین سال هنوزم اون خوابِ پر از آرامش رو پاهاش رو یادمه. وقتی بهش فکر میکنم آروم میشم.
هدا روح پاک شان را شاد گرداند
روحشون شاد و یادشون گرامی
ممنون از دعای خیر شما پری جان
چقدرم زیبا بودن
خدارحمتشون کنه
آره واقعا زیبا بود.روزی به ایشان گفتم ابروهاتون سفیده .تغییر چندانی نمی کنید .اجازه بدین مرتب شون کنم.گفت نه مادر.از من گذشته.
خدا مادربزرگ عزیز و مادر بزرگوارتون رو بیامرزه
سلام بر بانوی عزیزم 
ممنون از دعای خیرتون.سلامت باشید.